بررسی روش‌ های راندمان احیا در دستگاه سختی گیر

راندمان احیا در دستگاه سختی گیر  به دو عامل مهم اشاره می‌کند؛ راندمان آب و محلول احیا کننده که از اهمیت بالایی برخوردار هستند. منظور از راندمان محلول احیا کننده، میزان سختی حذف شده است و برای احیا مورد نیاز می‌باشد. فرآیند سختی گیری در دستگاه های سختی گیر بر اساس یک کد تست می‌شوند.

اگر به ازای هر پوند نمک، ۳۳۵۰ گرین به بالا محلول احیا کننده موجود باشد؛ می‌توان اینگونه برداشت کرد که دستگاه سختی گیر راندمان بالایی دارد. در دستگاه سختی گیر، تبادل یونی صورت می‌گیرد. منیزیم و یون‌های کلسیم در این سیستم جای خود را با یون‌های سدیم موجود در رزین عوض می‌کنند. زمانی می‌گوییم رزین اشباع شده است که تمامی یون‌های کلسیم جای خود را با سدیم عوض کرده باشند. بنابراین دستگاه سختی گیر نیاز به احیا دارد که به واسطه محلول احیا کننده انجام می‌گیرد. سدیم کلرید که اغلب آن را با نام نمک خوراکی می‌شناسند؛ به صورت معمول در جایگاه محلول احیا کننده رزین به کار برده می‌شود. یکی دیگر از این محلول‌ها، پتاسیم کلرید است. توجه داشته باشید که فرایند احیا با هر دو مورد از محلول‌های نام برده شده مشابه است و در صورت کلی مسئله تفاوتی ایجاد نمی‌کند. غلظت محلول احیا کننده در ادامه یافتن فرایند از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا میزان سدیمی که در محلول وجود دارد باید بتواند کلسیم و منیزیم قرار گرفته روی رزین را خنثی کند.